Samorządowe Przedszkole nr 145 im. Doliny Tęczy w Krakowie - POWIETRZE

Sprawozdanie z realizacji  działań

projektu edukacyjnego ŻYWIOŁKI –POWIETRZE  zrealizowanego w gr. I  „Słoneczka” Samorządowego Przedszkola nr 145 im. Dolina tęczy w Krakowie.

Realizując ten temat staraliśmy się znaleźć z dziećmi  odpowiedź na pytania:

- Co to jest powietrze, skąd się bierze, i do czego jest potrzebne?

- Do czego człowiek potrzebuje powietrza?

- Czy powietrze ma smak?

- Kiedy jest ono brudne i kto je oczyszcza?

a wykorzystaliśmy do tego:

1. Opowiadanie ilustrowane sylwetami „ O kominie, który przestał dymić”  Hanny Kostyrko, film „Skąd ten wiatr?” oraz prezentację multimedialną „Powietrze” i „Odnawialne źródła energii”

2. Zabawy słuchowe: „Wieje wiatr” – słuchanie dźwięków dobiegających z otoczenia, wskazywanie kierunku, z którego dobiega dźwięk, rozpoznawanie i nazywanie tych dźwięków oraz „Co tak wieje?”- próby nazywania różnych rodzajów wiatrów

3. Kącik przyrody i kącik badawczy– z hodowlą roślin, różnymi materiałami do działań,

4. Różne doświadczenia i eksperymenty- łapaliśmy powietrze do butelki, wydmuchiwaliśmy przez rurkę powietrze do pojemnika z wodą, dmuchaliśmy balony, obserwowaliśmy palącą się świeczkę i to co się stanie jak ją zakryjemy, poznaliśmy różne zapachy- przyjemne dla nosa / aromaty i zapachy przypraw/ oraz „smrody”  

5. Plastyczne inspiracje- dmuchając przez rurkę na plamy farb tworzyliśmy obrazek

6. Poszukiwaliśmy żywioł w najbliższym otoczeniu naszego przedszkola, oraz w trakcie spacerów obserwowaliśmy dymy wydobywające  się z okolicznych domów

7. Potrzebny i niebezpieczny –poznaliśmy  sposoby wykorzystania żywiołu przez człowieka- młyny, współczesne wiatrowe elektrownie oraz niebezpieczeństw jakie niosą ze sobą żywioły

8. Żywioł w ruchu – ruch to zdrowie, a ponieważ dzieci uwielbiają ruch  i muzykę bawiliśmy się śpiewając piosenkę „Cztery żywioły” oraz

- Zabawa ruchowa „Ziemia – powietrze – woda”
Dz . maszerują w rytm muzyki, na pauzę w muzyce nauczyciel wymienia nazwy zwierząt lub prezentuje obrazki. Dzieci pokazują, gdzie żyje dane zwierzę: kucają – jeśli porusza się po ziemi, wspinają się na palce – jeśli potrafi latać, naśladowanie dłonią fali – jeśli żyje w wodzie.

- Zabawa ruchowa „Dym”- dym leci z komina (nauczycielka potrząsa tamburynem) – dzieci biegają po sali. Komin przestaje dymić – dzieci stoją w miejscu, bezruchu.

- Zabawa słuchowo-ruchowa „Król wiatru”

Nauczyciel wybiera dziecko i wręcza mu berło króla wiatru. Pozostali siedzą w kręgu z zamkniętymi oczami. Król wiatru biega za plecami innych, naśladując odgłos wiatru (szszsz). Po chwili dotyka berłem wybranej osoby, kładzie berło, przestaje szumieć, obiega dzieci i szybko wraca na swoje miejsce w kręgu. Wybrana osoba goni króla. Jeśli jej się to nie uda, sama zostaje królem. Zabawę powtarzamy kilka razy.

     - Zabawy z torebkami foliowymi

Nauczyciel zaprasza dzieci do zabawy i każdemu wręcza torebkę foliową.

Dzieci wykonują polecenia nauczyciela:

– Dmuchnijcie na torebkę umieszczoną na dłoni.

– Poszeleszczcie torebką, przysuwając ją do ucha.

– Podrzućcie torebkę do góry i obserwujcie, jak spada.

– Zgniećcie torebkę w małą kulkę i celujcie do kosza.

- "Zabawy balonami”- dmuchanie, puszczanie na sali, podrzucanie,

- Zabawa ruchowa pantomimiczna- dzieci naśladują ruchem: balony nadmuchane i puste, wiatraki na wietrze i stojące nieruchomo, żagle na wietrze itp.

9. A w ramach utrwalenia wiadomości zdobytych na zajęciach, dzieci z pomocą pani  zagrały  z podziałem na zespoły w grę planszową, która została na potrzeby tematu narysowana na dużej kartce papieru.

Przedszkole nr 34 z oddziałami integracyjnymi w Zabrzu - POWIETRZE

Wszystkie grupy biorące udział w przedszkolu wykonały następujące zadania:

1. Kącik żywiołka: w naszym kąciku pojawiły się różne przedmioty, balon, bańki, suszarka, wiatrak, obrazki związane z wiatrem i powietrzem.

2.Wykonaliśmy eksperymenty:

• wypuszczaliśmy powietrze z butelki zanurzonej w wodzie
• sprawdzaliśmy jakie właściwości może mieć powietrze 
• sprawdzaliśmy co może wiatr wykorzystując suszarkę

3. Wykonaliśmy pracę plastyczną:

• robiliśmy wiatraczki
• wyklejaliśmy balony

4. Szukaliśmy balonu w okolicy:

• odnaleźliśmy kogucika - wskazującego kierunek wiatru
• widzieliśmy wiatr poruszający flagami i drzewami
• odnaleźliśmy dmuchawce, które z wielką radością wykorzystaliśmy do ćwiczeń oddechowych

5. Bezpieczny i pożyteczny:

Dopasowywaliśmy obrazki do buziek, smutnej i wesołej określając czy na obrazku powietrze pomaga czy szkodzi ludziom.

6. Zabawy ruchowe: bawiliśmy sie  w drzewa, które reagowały na wiatr, byliśmy ziarenkami z dmuchawca niesionego przez wiatr, bawiliśmy się w wykorzystaniem folii malarskiej.

7 Dodatkowe aktywności:

• Bawiliśmy sie puszczając latawiec,
• robiliśmy ćwiczenia oddechowe z wykorzystaniem piłek, kubka z wodą i słomki, chusteczek higienicznych,
• uczyliśmy się jak pracuje układ oddechowy człowieka i z jakich elementów się składa

Miejskie Przedszkole nr 63 im.Janusza Korczaka w Bytomiu -POWIETRZE

Grupa „ŻABKI” – 5,6-latki

 W drugiej połowie kwietnia przedszkolaki przystąpiły do ostatniego etapu projektu edukacyjnego „Żywiołki” – długo wyczekiwanych zabaw z powietrzem. Podczas zajęć przeprowadzaliśmy liczne eksperymenty i zabawy badawcze, wykonywaliśmy prace plastyczne oraz oglądaliśmy bajki edukacyjne. Podobnie jak w poprzednich etapach projektu założyliśmy kącik tematyczny, w którym gromadziliśmy potrzebne materiały. W celu podsumowania cyklu zajęć o powietrzu wykorzystaliśmy karty uczestników i naklejki. Aby usystematyzować naszą wiedzę zorganizowaliśmy „Quiz o czterech żywiołach”, podczas którego wybraliśmy Królową  Żywiołów.

Zgodnie z wymaganiami projektu, w poniższych punktach opisaliśmy nasze działania.

1.  KĄCIK TEMATYCZNY

W naszym kąciku tematycznym znalazły się  wszelkiego rodzaju materiały dotyczące omawianego żywiołu powietrza. Umieściliśmy w nim książki, przybory do ćwiczeń oddechowych (m.in.: piórka, bibułki, wiatraczki, słomki) oraz akcesoria, które były nam potrzebne do przeprowadzania doświadczeń (m.in. wentylator, suszarka, wachlarz). Przez cały czas omawiania żywiołu dzieci mogły swobodnie korzystać z wszystkich materiałów, co też chętnie czyniły.

2. DOŚWIADCZENIA I EKSPERYMENTY: 

 Aby w sposób wyczerpujący i przystępny zapoznać dzieci z Żywiołkiem Powietrza przeprowadziliśmy szereg doświadczeń i eksperymentów. Nasze rozważania zaczęliśmy od szukania dowodów na istnienie powietrza. W tym celu przygotowałam baloniki. Przedszkolaki opisywały  ich wygląd (nienadmuchany, pusty), a następnie chętne dzieci próbowały nadmuchać swój balonik i zastanawialiśmy się co  się stało i dlaczego. Okazało się, że balony urosły ponieważ znalazło się w nich powietrze. Po wypuszczeniu powietrza z balonu doszliśmy do wniosku, że powietrze jest wszędzie, wypełnia całą przestrzeń wokół nas.

Następnym krokiem była próba odpowiedzi na pytanie „Czym tak naprawdę jest powietrze?”.  Bardzo pomocni okazali się tutaj bohaterowie bajki „Rodzina Pytalskich”, którzy pomogli nam zrozumieć, skąd się bierze powietrze. Poruszając takimi przedmiotami jak wachlarz, plastikowe krążki czy gazety wprawialiśmy w ruch powietrze. W ten prosty sposób upewniliśmy się, że wiatr to nic innego jak ruch powietrza. Próbowaliśmy zrobić wiatr wykorzystując takie przedmioty jak wentylator, suszarka do włosów, balony, a także nasze usta i ręce. Największą radość sprawiło dzieciom „wytwarzanie” wiatru przy pomocy balonów.

Podczas naszych zabaw poznaliśmy również niektóre właściwości powietrza. Zastanawialiśmy się czy można „dotknąć” wiatru? Podczas zabawy z wentylatorem i suszarką do włosów okazało się, że dzieci czują podmuch na twarzy. Dzieci stwierdziły, że wiatr nie może nas złapać za rękę, ale możemy mieć wrażenie jego dotyku na naszej skórze.

Aby sprawdzić czy możemy „zobaczyć” powietrze zaproponowałam dzieciom zabawę z kolorowymi wstążeczkami. Następnie rozłożyłam na stoliku różne przedmioty i poprosiłam dzieci, aby skierowały na nie wentylator, suszarkę lub wypuszczały w ich kierunku powietrze z baloników. Okazało się, że wszystkie zgromadzone przedmioty – wstążeczki, piórka, wata, piłeczka pingpongowa – przesuwają się. Stąd prosty wniosek, że powietrza nie widzimy, ale możemy zaobserwować jego działanie na różne przedmioty. 

Następnie puściłam dzieciom nagranie z odgłosami świszczącego wiatru. Przedszkolaki bez problemu rozpoznały dźwięki wiatru i sformułowały wniosek, że wiatr można usłyszeć w przyrodzie. Zaproponowałam im również zabawę z butelkami w „mowę wiatru” – dzieci dmuchały przy wlocie butelki tak, aby wydobyć dźwięk. Dzieci dowiedziały się, że powietrze wdmuchiwane w niektóre instrumenty muzyczne ulega przekształceniu i słyszymy muzykę.

Kolejna zabawa z wiatrem angażowała nasze nosy – sprawdzaliśmy czy powietrze ma zapach. Do pojemniczka umieszczonego w pewnej odległości od dzieci wlałam perfumy i włączyłam wentylator. W wyniku eksperymentu dzieci zgodnie stwierdziły, że powietrze nie ma zapachu, ale może go przenosić.

Podczas następnej zabawy sprawdzaliśmy czy powietrze jest w stanie podnieść pusty plastikowy kubeczek. Dzieci wkładały pusty balon do kubka i próbowały go nadmuchać. Kiedy ścianki balonu naciskały na kubek okazało się, że możemy go podnieść.

Zastanawialiśmy się również, czy powietrze ma ciężar i czy możemy je zważyć. Aby to sprawdzić zrobiliśmy własną wagę - pośrodku cienkiej pałeczki przywiązaliśmy sznurek, drugi jego koniec zawiesiliśmy na haku. Dzieci nadmuchały dwa baloniki, tak aby jeden był większy, a drugi mniejszy. Następnie umieściliśmy balony na końcach naszej wagi. Okazało się, że koniec z większym balonem opadnie w dół. Wysnuliśmy więc wniosek, że większy balon jest cięższy, ponieważ zawiera więcej powietrza. A stąd prosty wniosek, że powietrze ma swój ciężar i im go więcej, tym jest cięższe.

„Woda do góry nogami”  było eksperymentem, który wywołał bardzo duże zaskoczenie u dzieci. Nalaliśmy wody do kieliszka i przykryliśmy go gładkim kawałkiem kartonu (pocztówką). Przytrzymując kartonik odwróciliśmy kieliszek do góry nogami. Jakże wielkie było nasze zdumienie gdy po odwróceniu kieliszka woda wcale się nie wylała. Okazało się bowiem, że na kartonik naciska powietrze, które zatrzymało wodę w kieliszku.

Zrobiliśmy również rakietę z balona i urządziliśmy wyścigi. Okazało się, że powietrze wewnątrz balonika zostało ściśnięte w bardzo małej przestrzeni. Kiedy powietrze zaczęło wydobywać się przez szyjkę balonika powodowało jego ruch w przeciwną stronę.

Dowiedzieliśmy się również w jaki sposób działa spadochron i co ma z tym wspólnego powietrze. Okazało się, że siła grawitacji ściąga spadochron w kierunku ziemi, trochę powietrza zbiera się jednak pod nim. Powietrze to, nieco ściśnięte stawia opór i powoduje, że spadochron spada wolniej. Aby to sprawdzić puszczaliśmy zabawki z drabiny ze spadochronem i bez i obserwowaliśmy jaka jest różnica w ich drodze na ziemię. W każdym przypadku okazało się, że przedmioty które miały spadochron spadały wolniej. Również ciężar przedmiotów miał znaczenie – przedmioty cięższe mimo obecności spadochronu spadały szybciej.

Ważnym elementem naszych zabaw z powietrzem były zabawy oddechowe. Próbowaliśmy zobaczyć pęcherzyki powietrza dmuchając przez słomkę zanurzoną w wodzie oraz urządziliśmy zawody w dmuchaniu na piórka.

Każde z proponowanych przeze mnie działań spotkało się z dużym entuzjazmem przedszkolaków.

3. POMYSŁY PLASTYCZNE

Jedną z form przybliżania dzieciom żywiołu powietrza była aktywność artystyczna. Podczas zajęć kolorowaliśmy Żywiołka Powietrza, a jego włosy wykleiliśmy kawałkami białej bibuły. Do jednej z zabaw badawczych na świeżym powietrzu niezbędne nam były wiatraczki. Postanowiliśmy je wykonać własnoręcznie, a następnie umieściliśmy w kąciku poświęconym żywiołkowi. Ponieważ przedszkolaki zastanawiały się jak to jest latać wykonaliśmy przestrzenny obrazek „Nasza podróż balonem w chmurach”. Wykonaliśmy także rysunki przedstawiające zaobserwowane przez nas podczas spaceru sytuacje zanieczyszczające powietrze.

4. ŻYWIOŁ W NASZEJ OKOLICY: 

Na poszukiwania powietrza wybraliśmy się do naszego ogrodu przedszkolnego. Obserwowaliśmy kołyszące się gałęzie drzew, kolorowe wstążeczki, a także trzymane w ręce zrobione z papieru wiatraczki. Podczas zabaw i eksperymentów okazało się, że powietrze jest wszędzie wokół nas. Powietrze nierozerwalnie wiąże się z lataniem. W związku z tym miejscem, które kojarzyło się dzieciom z omawianym żywiołem jest lotnisko. Okazało się, że część przedszkolaków odwiedziła z rodzicami lotnisko w Pyrzowicach, aby podziwiać start samolotów. Również całkiem niedaleko, bo w Chorzowie, znajduje się stacja klimatologiczna, która prowadzi poglądowe lekcje dla szkół podstawowych, gimnazjalnych i studentów. Niestety jesteśmy jeszcze za mali, aby w takich lekcjach brać udział, ale za kilka lat, kto wie…

5. POTRZEBNY I NIEBEZPIECZNY:

Przybliżając dzieciom żywioł jakim jest powietrze starałam się ukazać dzieciom jego przydatność w naszym codziennym życiu. Podczas zabaw i eksperymentów okazało się, że powietrze jest wszędzie – wypełnia całą przestrzeń wokół nas. Próbując odpowiedzieć na pytanie „Po co nam jest powietrze?” dowiedzieliśmy się, że wszystkie istoty żywe – ludzie, zwierzęta, rośliny potrzebują tlenu zawartego w powietrzu, gdyż bez niego nie ma życia. Okazało się, że oddychając wciągamy powietrze do płuc. W płucach jeden z gazów znajdujących się w powietrzu, który nazywany jest tlenem, dostaje się do krwi. Krew przenosi tlen do wszystkich części ciała i uwalniana jest energia gromadzona w jedzeniu. I właśnie dzięki tej energii możemy żyć. Doszliśmy do wniosku, że wiatr jest bardzo ważny, ponieważ przenosi on pyłki roślin, które dzięki niemu rozmnażają się. Przy pomocy ilustracji omówiliśmy różne sposoby praktycznego wykorzystania powietrza przez człowieka. Dowiedzieliśmy się, że ludzie wykorzystują siłę wiatru do produkcji energii – istnieją specjalne elektrownie, gdzie za pomocą ogromnych wiatraków jest wytwarzany prąd. Ponadto każda mama i każdy tata suszy przecież pranie, a delikatny wietrzyk przyspiesza ten proces. To wiatr porusza gałęziami drzew i chłodzi nas w upalne dni. Gdyby nie wiatr nie byłoby zabawy latawcami. Okazało się też, że każdy z nas nieświadomie wykorzystywał powietrze podczas zabawy piłką dmuchaną, pływania z kołem ratunkowym czy choćby gry na flecie, albo zabawy gwizdkiem. To właśnie dzięki wiatrowi możemy pływać żaglówką, czy latać szybowcem i na lotni. Podczas eksperymentów okazało się, że również w przypadku spadochronów lub lotu balonem człowiek nauczył się wykorzystywać powietrze na swój użytek. Dowiedzieliśmy się również, że powietrze to potężny żywioł, który może stanowić zagrożenie. Rozmawialiśmy o zjawiskach jakimi są huragany i wichury, które są negatywnymi zjawiskami – potrafią zniszczyć ludziom całe domostwa, zabierają dachy i łamią drzewa. Podczas rozważań zajęliśmy się również tematem zanieczyszczania powietrza przez człowieka. Poznaliśmy źródła zanieczyszczeń oraz niebezpieczeństwa wynikające ze skażenia powietrza oraz ich skutki dla zwierząt, roślin i ludzi. Zastanawialiśmy się co każdy z nas może zrobić, aby powietrze było czyste. W celu omawiania tych zagadnień wykorzystaliśmy ilustracje, układanki, książki i opowiadania.

6. ZABAWY RUCHOWE:

Dopełnieniem zajęć podczas których poznawaliśmy różne oblicza żywiołu jakim jest powietrze były zabawy ruchowe, jak na przykład: 

·         „Woda, ogień, powietrze” – zabawa orientacyjno-porządkowa

Dzieci poruszają się po sali swobodnie w rytm piosenki „Cztery żywioły”. W czasie przerwy z muzyce wykonują umówione wcześniej czynności:

                            - na hasło „ziemia” – stają w bezruchu

                            - na hasło „ woda” – nie mogą dotknąć podłogi (wchodzą na ławeczkę,

                                                              krzesło)

- na hasło „ogień” – biegną do ściany i ustawiają się do niej plecami

- na hasło „powietrze” – naśladują szum wiatru

·         „Wiatr i liście” – zabawa orientacyjno-porządkowa

Podczas wiatru (nagranie) dzieci-liście wirują po sali. Gdy wiatr przestaje wiać (pauza) liście opadają na ziemię – dzieci robią przysiad podparty.

·         Zabawa ruchowa „Wiatr i latawce”

Dzieci otrzymują apaszki – latawce. Podczas akompaniamentu poruszają się po sali

trzymając nad głowami apaszki- latawce. Gdy akompaniament milknie puszczają chustki

i obserwują ich powolne opadanie. Na pojawienie się akompaniamentu podnoszą apaszki

 i zabawa rozpoczyna się od początku.

·          „Wieje wiatr, ucichł wiatr” – zabawa orientacyjno-porządkowa   

Dzieci poruszają się po dywanie w tempie wygrywanym bębenku. Na umówione hasło – „wieje wiatr” zatrzymują się w rozkroku i poruszają w górze rękami jak wiatr gałęziami drzew. Na hasło „ucichł wiatr” stoją spokojnie i nie poruszają się.

·         „Od wietrzyka do huraganu” – zabawa z wykorzystaniem chusty animacyjnej KLANZA i kolorowych bibułek

Przedszkole nr 48 z oddziałami integracyjnymi w Zabrzu - POWIETRZE

„Tygryski” z Przedszkola nr 48 z Oddziałami Integracyjnymi - „Powietrze” :

1.    Tematyczny kącik.

Utworzyliśmy kącik „Żywiołek- Powietrze”, w którym umieściliśmy: pustą butelkę, nadmuchane baloniki, piórka, „tornado” w butelkach, wiatraczki i własnoręcznie zrobione latawce.

2.    Doświadczenia i eksperymenty:

·         Tworzyliśmy „Tornado” z: dwóch butek, płynu do naczyń oraz grubej taśmy.

·         Badaliśmy właściwości powierza: sprawdzaliśmy czy ma zapach, czy jest ciężkie czy lekkie a także szukaliśmy sposobów aby „zobaczyć” powietrze:

-za pomocą pustej butelki i wody sprawdzaliśmy czy powietrze jest w butelce,

-badaliśmy czy powietrze jest lekkie czy ciężkie: wrzucaliśmy do wody różne przedmioty (butelka, rękawek do pływania, balon) z „powietrzem” i bez niego następnie obserwowaliśmy, które z nich toną a które unoszą się na wodzie.

3. Plastyczne inspiracje:

·         Tworzyliśmy kolorowe prace plastyczne: rozdmuchiwaliśmy różnokolorową farbę na kartce papieru za pomocą słomek,

·         wykonaliśmy z liści i gałęzi, szpulek i sznurków latawce,

·         tworzyliśmy kolorowe wiatraki z papieru, pinezki, korka i słomki.

4. Potrzebny i niebezpieczny.

·         Dowiedzieliśmy się skąd bierze się tlen oraz dlaczego jest tak ważny w naszym życiu.

·         Oglądaliśmy bajkę „Nie taki prąd straszny”, z której dowiedzieliśmy się w jaki sposób można wykorzystać energię wiatru do wytworzenia prądu.

·         Poznaliśmy zagrożenia jakie może wytworzyć wiatr, oglądaliśmy filmik „Niebezpieczny wiatr”, z którego dowiedzieliśmy się jak powstaje trąba powietrzna oraz jakie zniszczenia może spowodować.

5. Żywioł w ruchu:

·         „Dmuchanie piórek”- wprawialiśmy w ruch kolorowe piórka, każdy z nas musiał tak długo dmuchać, żeby jak najdłużej utrzymać w powietrzu piórko.

·         „Taniec wiatru”- słuchaliśmy utworu Johannesa Brahmsa „Taniec węgierski”, otrzymaliśmy kolorowe  apaszki a następnie każdy z nas zamienił się w „wiatr” i poruszaliśmy się do zasłyszanej muzyki.

·         „Odgłosy wiatru”– podzieliliśmy się na trzy grupy i za pomocą rekwizytów: dmuchanie w butelki, gniecenie gazet i pocieranie foliowych torebek utworzyliśmy wietrzną orkiestrę.

·         Słuchaliśmy odgłosów wiatru: silnego, umiarkowanego i słabego oraz naśladowaliśmy sposób poruszania się do zasłyszanego odgłosu.

Opracowanie:

Katarzyna Blachucik,

Katarzyna Smęt,

Anna Ryrych,

Sabina Erm.

Przedszkole nr 97 we Wrocławiu - POWIETRZE

                                              Temat: Powietrze

            Projekt „Żywiołki” jest realizowany w Przedszkolu nr 97 we Wrocławiu w 3 grupach (Krasnoludki, Chochliki i Leśne Ludki). Żywioł, jakim jest powietrze, poznawaliśmy w kwietniu. W każdej z grup temat „powietrza” realizowany był przez kilka dni. Zajęcia dla przedszkolaków obejmowały następujące obszary:

1. Tematyczny kącik – tym razem kącik miał nietypową postać – magicznego pudełka. W pudełku znalazł się szereg przedmiotów, z którymi przedszkolaki mogły eksperymentować do woli. Były to przedmioty zazwyczaj wykorzystywane w czasie ćwiczeń oddechowych. Dzieci mogły sprawdzać, które z nich można zdmuchnąć, które są za ciężkie, z jaką siłą musi polecieć powietrze, by określony przedmiot doleciał do celu. Wśród przedmiotów były: balony, rurki, piórka, bańki, waciki, ping-pongi, kawałki bibuły.

2. Doświadczenia i eksperymenty – dzieci poznawały, doświadczały, obserwowały, eksperymentowały z powietrzem. Przeprowadzone doświadczenia i eksperymenty:

·         „Gdzie jest powietrze? - na stole stały różne słoiczki, buteleczki. Nauczycielka pytała dzieci, co jest w tych naczyniach? Następnie zanurzała buteleczkę w misce z wodą. Dzieci widziały wydobywające się bąbelki. Co to?

·         Szukanie dowodów na istnienie powietrza - dzieci bawiły się nadmuchanymi balonami, po chwili balony były odwiązywane tak, aby wylatujący strumień powietrza skierowany był na twarz przedszkolaków.

·         „Co jest w pustej butelce?” - dzieci zaglądały do butelki, dmuchały do niej, odwróconą do góry dnem włożyły do wody. Butelka wypływa na wierzch. Z otworów butelek wydostawały się bąbelki „Co to jest?” Butelka wypływa, bo jest lekka. Z wody wypływają bąbelki, które są pęcherzykami powietrza. W butelce było powietrze, które wydostaje się z butelki w postaci pęcherzyków. Dopiero w wodzie "bąbelki" są widoczne, bo powietrze jest bezbarwne i nie widzimy go. Butelka tonie, bo wypełnia się wodą i staje się ciężka. Omówienie właściwości powietrza – bezbarwne i lekkie.

·         Dmuchanie przez rurkę do naczynia z wodą - dzieci otrzymały rurki, których jeden koniec zanurzyły w wodzie,  a w drugi dmuchały. Na powierzchnię wody wypłynęły pęcherzyki powietrza. Wnioski: Przez słomkę wydobywały się pęcherzyki powietrza, które wydycha człowiek.

·         Sprężystość powietrza - dzieci otrzymały do ręki strzykawkę, wyciągały tłoczek nabierając powietrza do strzykawki. Następnie otwór z drugiej strony zatykany był palcem i próbowaliśmy wcisnąć tłoczek do środka. Dzieci przekonały się, że nie można wcisnąć tłoczka do końca. Po puszczeniu tłoczka przez dziecko, tłoczek sam wysuwa się na zewnątrz. Wnioski: powietrze można ścisnąć w strzykawce, powietrze jest rozprężliwe. 

·         Sprężystość powietrza w balonie - dzieci nadmuchały balony, widziały, że balon rośnie i stawał się coraz większy. Balon można lekko ściskać, zmieniając kształt balona.
Wnioski: Powietrze możemy zamknąć w balonie. Powietrze rozciąga ścianki balonu, przez co balon jest coraz większy. Powietrze rozszerza się w balonie, bo jest rozprężliwe.

·         ,,Co to jest wiatr?”, ,,Jak powstaje wiatr?” - ruch powietrza. Dzieci otrzymały wachlarze, machały nimi swobodnie, mówiły, co czuły, gdy poruszały energicznie wachlarzem. Machały rękami, kartką, wprawiając powietrze w ruch, tworzyły wiatr.

·         Duży wiatr w sali – zabawy z suszarką. Nauczyciel zaprezentował dzieciom jak powietrze wprawione w ruch wydobywa się z suszarki. Przedszkolaki obserwowały, co dzieje się z lekkimi przedmiotami (balon, piórko) w czasie podmuchu wiatru.

3. Plastyczne inspiracje:

·         dzieci wykonały własnoręcznie wiatraczki (z papieru, słomki i szpilki);

·         powietrzne origami – przedszkolaki składały z papieru wachlarze i samoloty.

4. Żywioł w mojej okolicy – w czasie wyjścia na przedszkolne podwórko (przy lekko wietrznej pogodzie) dzieci obserwowały ruchy roślin, liści, piórek, gałęzi. Obserwowaliśmy także kominy i wydobywające się z nich dymy, samochody i spaliny, co było początkiem rozmowy o konieczności dbania o nasze powietrze.

5. Potrzebny i niebezpieczny – w trakcie zajęć dzieci dowiadywały się, dlaczego powietrze jest dla nas tak ważne:

·         Przeprowadziliśmy jeszcze jeden mały eksperyment – dzieci próbowały zatkać nos, zamknąć buzie i sprawdzały jak długo można tak wytrzymać. Po chwili wszystkie otworzyły buzie, odsłoniły nos i oddychały. Wnioski: Powietrze jest wszędzie (w każdym zakątku sali) i jest niezbędne do oddychania, do życia.

·         Przypomnieliśmy doświadczenie wykonywane w czasie siania ziół, które mimo światła i ciepła (przykryte szklanym, przezroczystym naczyniem) bez dostępu powietrza nie zakiełkowały. Wniosek: Rośliny potrzebują powietrza do życia.

·         Zwrócenie uwagi na konieczność dbania o nasze powietrze: emitowanie dymu, spalin, pamiętanie o naszym środowisku, chodzenie na pieszo/ jazda rowerem zamiast samochodem, nie spalanie w piecach nieodpowiednich produktów.

Niebezpieczeństwa:

·         Wichury, tornado – rozmowa o możliwych konsekwencjach.

6. Żywioł w ruchu – w poznawaniu żywiołu, jakim jest powietrze, nie mogło zabraknąć zabaw ruchowych, które dzieci uwielbiają:

·         ”Wiatraki” – dzieci kręciły się w jedną/drugą stronę udając wiatraki, wprowadzając powietrze w ruch. Następnie wiatraki kręciły się, gdy grała muzyka, gdy zapadała cisza – wiatraki odpoczywały.

·         „Taniec z balonami” - zabawa taneczno-ruchowa przy muzyce z wykorzystaniem balonków. Dzieci tańczą w parach przy muzyce, starały się utrzymać balonik między głowami, trzymają brzuchami, plecami

 Opracowała: Katarzyna Kunicka-Leśniara

Przedszkole nr 124 w Poznaniu - POWIETRZE

"POWIETRZE" u Motyli z Przedszkola nr 124 w Poznaniu (4 - latki)

Tablit to innowacyjny program wychowania przedszkolnego, który przez naszą grupę jest realizowany. Jego innowacyjność polega na tym, że bawiąc się i ucząc skupiamy się na realizacji konkretnego projektu. Pracujemy wykorzystując metodę projektów oraz metodę modelowania dialogów (QtA). Szczęśliwie złożyło się, że w ciągu ostatnich czterech tygodni realizowaliśmy właśnie PROJEKT POWIETRZE. Skupiliśmy się więc ostatnim czasie na powietrzu i jego właściwościach.

Nim zabraliśmy się do działań związanych z POWIETRZEM stworzyliśmy tzw. siatkę pytań, na której zawarliśmy pytanie, które dotyczyły POWIETRZA, a na które odpowiedzi zamierzaliśmy poszukać.

1. KĄCIK TEMATYCZNY

Na samy początku naszych działań postanowiliśmy stworzyć kącik tematyczny, choć bardziej właściwa nazwa dla zaaranżowanego przez nas miejsca brzmieć powinna "kącik poznawczy". Zaczęliśmy od namalowania tła z wiatrakami oraz wyposażenia naszego powietrznego kącika w sprzęty z powietrzem związane. Tym oto sposobem w kąciku znalazły się wentylatory, suszarka, model elektrowni wiatrowej, piórka, słomki, balony, wiatraczki, latawce,bańki mydlane oraz książki o powietrzu i wietrze.

2. DOŚWIADCZENIA I EKSPERYMENTY

Swoje zabawy związane POWIETRZEM rozpoczęliśmy od poznania definicji powietrza. Gdy tę już poznaliśmy skupiliśmy się na jego właściwościach. Wiemy jaki jest skład powietrza, wiemy jak istotne jest ono dla życia, wiemy też, że jest bezbarwne i bezwonne.  Skupiliśmy się następnie na badaniu ruchów powietrza – wiatrów.

Spacerowaliśmy w okolicy przedszkola mierząc wiatr (wiatraczkami, woreczkami foliowymi, krepą, chorągiewkami), przyglądaliśmy się uginającym na wietrze gałęziom, sami tworzyliśmy wiatr o różnym natężeniu (wentylatorem, suszarką, ruchami rąk, dmuchaniem), sprawdzaliśmy wagę powietrze i wreszcie z użyciem powietrza i miniatury elektrowni wiatrowej wytwarzaliśmy prąd.

3. PLASTYCZNE INSPIRACJE

Inspirując się obserwowanym wiatrem tworzyliśmy wiatraczki, chorągiewki, malowaliśmy wietrzne pejzaże, a także z formowalnej pianki mydlanej tworzyliśmy chmury, które następnie podmuchami wiatru przesuwaliśmy po „niebie”.

4. ŻYWIOŁ W MOJEJ OKOLICY.

By jeszcze lepiej poznać powietrze (wiatr) często spacerowaliśmy. Ponieważ okolice naszego przedszkola to tzw. „zielone okolice” (park, zielone tereny nieużytkowe, łąka, ogródki działkowe) uznaliśmy, że powietrze w okolicy naszego przedszkola nie jest aż tak bardzo zanieczyszczone, co jeszcze bardziej zachęciło nas do spacerów.

5. ŻYWIOŁ W RUCHU

W czasie działań pozwalających poznać nam właściwości powietrza nie zapomnieliśmy również o gimnastyce. W jej trakcie zamienialiśmy się w wiatr wędrujący po świecie, a także w chmury przez wiatr rozdmuchiwane po niebie, zdarzyło się nam być również kroplami deszczu przez wiatr kierowanymi, a nawet listkami tańczącymi na wietrze.

Opracowała:

mgr Agnieszka Puk