Miejskie Przedszkole nr 13 w Pruszkowie - POWIETRZE

POWIETRZE

grupa I (trzylatki) i grupa IV (pięciolatki)

W miesiącach marcu i kwietniu nasze dzieci realizowały ostatnią część projektu „Żywiołki”  - mianowicie powietrze. Przedszkolaki starały się znaleźć odpowiedź  na pytanie: Gdzie znajduje się powietrze? Czy jest również w wodzie? Co to w ogóle jest powietrze? Gdzie się znajduje?

Zatykając na krótką chwilę nosy, dzieci przekonały się, że powietrze jest na niezbędne do życia. Sami nauczyliśmy się robić wiatr, poruszając wiatrakami, a także delikatnymi przedmiotami, jak kartki papieru.

1. Nasz kącik tematyczny  zawierał wiele elementów związanych z powietrzem,  m.in. : barometr, wiatromierz, termometr, stację meteorologiczną (którą codziennie sprawdzaliśmy pogodę), baloniki, latawce i wiele innych ciekawych rzeczy.

2.  Poprzez zabawy badawcze pogłębialiśmy wiedzę na temat powietrza jako niezbędnego elementu do życia ludzi, roślin i zwierząt.

Eksperymenty:

„Tornado” -wywołanie tornada chustą i serwetkami,

„Hel” -co jest lżejsze od powietrza?- zabaw balonem z helem

„Próżnia” –eksperyment z pompką

„Wiatr” - z kolorowego papieru wykonaliśmy wachlarzyk i wachlowaliśmy się – ZROBLIŚMY WIATR . Gdy powstawał dzieci uświadomiły sobie, że ten wiatr to jest właśnie ruch powietrza.

„Bulgotanie” – sprawdzanie czy powietrze istnieje; Ustawiamy na stoliku przezroczystą szklankę napełniona wodą i dmuchamy na jej powierzchnię – na tafli wody ukazują sie małe fale. Następnie bierzemy słomkę i zanurzamy ją w wodzie i wydychamy powietrze woda bulgocze.

„Gotująca się woda” - możemy również pokazać dziecku powietrze w postaci pary wodnej, w momencie gdy woda się gotuje i z czajnika wydobywa się para. Jeśli pogotujemy ją dłużej możemy pokazać jak na ścianach, okapie skrapla się para wodna – skraplanie to kolejna właściwość powietrza.

„Magiczny balonik” - wstawiamy pustą odkręconą plastikową butelkę na 20 minut do zamrażalnika. Po jej wyjęciu na szyjkę zakładamy balonik i wstawiamy butelkę do miski z ciepłą wodą. Balonik magicznie się sam nadmuchuje. ) DLACZEGO? Ponieważ zimne powietrze zajmuje mniej miejsca, jego podgrzewanie powoduje że część powietrza z butelki pod wpływem ciepła rozszerza się również do balonika. Sprężanie i rozprężanie pod wpływem temperatury).
„Oddychamy” - dziecko przykłada sobie rączkę do buzi i robi głęboki wdech i wydech, czując na rączce przepływ powietrza. Informacja dla dziecka, że w ten sposób oddychamy, i że tlen jest niezbędny do życia.
„Latające samolociki” - przygotowujemy z kartki papieru samolociki (najlepiej kilka). Dzieci razem puszczają je tak by choć chwilę unosiły się w powietrzu.  Wiatr (powietrze) unosi samolocik bym mógł latać, tak samo jak latają spadające z drzewa liście.

„Złap bańkę” - Kupujemy gotowe lub robimy wodę z mydlinami i robimy bańki. Bańki unoszą w sobie powietrze, są leciutkie i przezroczyste. Są unoszone przez wiatr i dzięki temu latają.

3. Uwieńczeniem naszych zajęć  dotyczących powietrza  były zajęcia plastyczne, na których dzieci młodsze (3latki)  malowały farbami kolorowe wiatraczki, natomiast dzieci starsze      (5-latki) wykonywały wiatraczki metodą origami płaskie z koła.

4.  Poszukując żywiołu w swojej okolicy dzieci wybrały się na spacer po naszej okolicy, a by sprawdzić czy powietrze zawsze jest czyste. Okazało się niestety, że m In. Samochody są źródłem zanieczyszczenia powietrza.

W jednym dniu dzieci puszczały kolorowe latawce w ogródku przedszkolnym. Zaś jeszcze innego dnia w naszym ogrodzie przedszkolnym wylądował ogromny balon, dzięki czemu dzieci mogły z bliska podziwiać stawianie balonu do pionu, dowiedzieć się w jaki sposób unosi się w powietrze, a także dotknąć materiał z jakiego jest wykonany. Dodatkową atrakcją była możliwość wejścia do kosza balonu.

5.  Informacje na temat powietrza dzieci mogły też uzyskać słuchając opowiadania Oldricha Syrovatka „O kominie, który przestał dymić” oraz oglądając film edukacyjny „Klimat a zanieczyszczenie atmosfery”.  Zapoznanie dzieci z niektórymi pozytywnymi i negatywnymi wpływami wiatru na środowisko przyrodnicze.

Dzieci zapoznały się ze sposobami wykorzystania siły wiatru przez człowieka, konstruując z pomocą nauczycielek własne wiatraczki.

6. Zabawy z powietrzem:

„Łapiemy powietrze”

Dzieci poruszają się po Sali i łapią w woreczki foliowe powietrze. Później  wspólnie woreczki Zawiązujemy, porównujemy wielkość i szybkość spadania.

Zabawa słowno-ruchowa „Wiatr i drzewa"

Dzieci stoją w kole i wyobrażają sobie, że są drzewem, którego gałęzie poruszają się na wietrze. Naśladują szum wiatru. W tym samym czasie nauczyciel wygrywa na tamburynie dźwięki. Zgodnie z ich natężeniem dziecko „szumi" raz głośniej, raz ciszej i kołysze się mocniej lub słabiej na boki. Gdy instrument cichnie, milkną i stają w bezruchu.

Ćwiczenia oddechowe „Fruwające piórka"

Każde dziecko otrzymuje piórko i dmucha na nie tak aż spadnie na dywan. Instrukcję wykonania prawidłowego wdechu i wydechu podaje nauczyciel.

Zabawa dydaktyczna „Cztery wiatry"

Dzieci otrzymują kartoniki: W, E, N, S. Nauczycielka prezentuje „Różę Wiatrów” ,określa kierunki i wskazuje je: północ , południe , wschód, zachód. Zadaniem dzieci jest wskazanie kierunków zgodnie ze wskazówka kompasu. Dzieci układają kartoniki zgodnie z poleceniem nauczyciela używającego określeń kierunków.

Zabawa ruchowa „Wiatr i latawce" przy muzyce A. Vivaldiego „Cztery pory roku. Wiosna"

Dzieci otrzymują apaszki - latawce. Podczas słuchania utworu dzieci poruszają się po sali trzymając nad głowami apaszki- latawce. Gdy akompaniament milknie puszczają chustki i obserwują ich powolne opadanie. Na pojawienie się akompaniamentu podnoszą apaszki i zabawa rozpoczyna się od początku.

Zabawa słuchowa „Co tak szeleści?"

Dzieci wyobrażają sobie, że wieje wiatr. W tym czasie nauczyciel demonstruje odgłosy różnych szeleszczących rodzajów materiałów (folia, karton, papier itp.). Poleca, aby dziecko zapamiętało dźwięki, a następnie zamknęło oczy. Ponownie je demonstruje. Dziecko słuchając odgaduje, co szeleści

 Zabawa ruchowa „Wiatr, wichura, wietrzysko"

Dzieci otrzymują gazety, które kładą na podłogę. Każdy przedszkolak kładzie się na swojej gazecie i podczas słuchania muzyki reaguje w następujący sposób:

Ø  Dźwięki ciche - dzieci poruszają się po gazecie całym ciałem w sposób delikatny, tak by gazeta cichutko szeleściła;

Ø  Dźwięki głośniejsze - dzieci poruszają się mocniej;

Ø  Dźwięki bardzo głośne - dzieci poruszają się gwałtownie (tak by gazeta była jak najbardziej zniszczona) Po zakończeniu zabawy dzieci podnoszą swoje kawałki gazet i sprawdzają czy ich „wiatr" przegonił szare chmury.