Przedszkole nr 97 we Wrocławiu - POWIETRZE

                                              Temat: Powietrze

            Projekt „Żywiołki” jest realizowany w Przedszkolu nr 97 we Wrocławiu w 3 grupach (Krasnoludki, Chochliki i Leśne Ludki). Żywioł, jakim jest powietrze, poznawaliśmy w kwietniu. W każdej z grup temat „powietrza” realizowany był przez kilka dni. Zajęcia dla przedszkolaków obejmowały następujące obszary:

1. Tematyczny kącik – tym razem kącik miał nietypową postać – magicznego pudełka. W pudełku znalazł się szereg przedmiotów, z którymi przedszkolaki mogły eksperymentować do woli. Były to przedmioty zazwyczaj wykorzystywane w czasie ćwiczeń oddechowych. Dzieci mogły sprawdzać, które z nich można zdmuchnąć, które są za ciężkie, z jaką siłą musi polecieć powietrze, by określony przedmiot doleciał do celu. Wśród przedmiotów były: balony, rurki, piórka, bańki, waciki, ping-pongi, kawałki bibuły.

2. Doświadczenia i eksperymenty – dzieci poznawały, doświadczały, obserwowały, eksperymentowały z powietrzem. Przeprowadzone doświadczenia i eksperymenty:

·         „Gdzie jest powietrze? - na stole stały różne słoiczki, buteleczki. Nauczycielka pytała dzieci, co jest w tych naczyniach? Następnie zanurzała buteleczkę w misce z wodą. Dzieci widziały wydobywające się bąbelki. Co to?

·         Szukanie dowodów na istnienie powietrza - dzieci bawiły się nadmuchanymi balonami, po chwili balony były odwiązywane tak, aby wylatujący strumień powietrza skierowany był na twarz przedszkolaków.

·         „Co jest w pustej butelce?” - dzieci zaglądały do butelki, dmuchały do niej, odwróconą do góry dnem włożyły do wody. Butelka wypływa na wierzch. Z otworów butelek wydostawały się bąbelki „Co to jest?” Butelka wypływa, bo jest lekka. Z wody wypływają bąbelki, które są pęcherzykami powietrza. W butelce było powietrze, które wydostaje się z butelki w postaci pęcherzyków. Dopiero w wodzie "bąbelki" są widoczne, bo powietrze jest bezbarwne i nie widzimy go. Butelka tonie, bo wypełnia się wodą i staje się ciężka. Omówienie właściwości powietrza – bezbarwne i lekkie.

·         Dmuchanie przez rurkę do naczynia z wodą - dzieci otrzymały rurki, których jeden koniec zanurzyły w wodzie,  a w drugi dmuchały. Na powierzchnię wody wypłynęły pęcherzyki powietrza. Wnioski: Przez słomkę wydobywały się pęcherzyki powietrza, które wydycha człowiek.

·         Sprężystość powietrza - dzieci otrzymały do ręki strzykawkę, wyciągały tłoczek nabierając powietrza do strzykawki. Następnie otwór z drugiej strony zatykany był palcem i próbowaliśmy wcisnąć tłoczek do środka. Dzieci przekonały się, że nie można wcisnąć tłoczka do końca. Po puszczeniu tłoczka przez dziecko, tłoczek sam wysuwa się na zewnątrz. Wnioski: powietrze można ścisnąć w strzykawce, powietrze jest rozprężliwe. 

·         Sprężystość powietrza w balonie - dzieci nadmuchały balony, widziały, że balon rośnie i stawał się coraz większy. Balon można lekko ściskać, zmieniając kształt balona.
Wnioski: Powietrze możemy zamknąć w balonie. Powietrze rozciąga ścianki balonu, przez co balon jest coraz większy. Powietrze rozszerza się w balonie, bo jest rozprężliwe.

·         ,,Co to jest wiatr?”, ,,Jak powstaje wiatr?” - ruch powietrza. Dzieci otrzymały wachlarze, machały nimi swobodnie, mówiły, co czuły, gdy poruszały energicznie wachlarzem. Machały rękami, kartką, wprawiając powietrze w ruch, tworzyły wiatr.

·         Duży wiatr w sali – zabawy z suszarką. Nauczyciel zaprezentował dzieciom jak powietrze wprawione w ruch wydobywa się z suszarki. Przedszkolaki obserwowały, co dzieje się z lekkimi przedmiotami (balon, piórko) w czasie podmuchu wiatru.

3. Plastyczne inspiracje:

·         dzieci wykonały własnoręcznie wiatraczki (z papieru, słomki i szpilki);

·         powietrzne origami – przedszkolaki składały z papieru wachlarze i samoloty.

4. Żywioł w mojej okolicy – w czasie wyjścia na przedszkolne podwórko (przy lekko wietrznej pogodzie) dzieci obserwowały ruchy roślin, liści, piórek, gałęzi. Obserwowaliśmy także kominy i wydobywające się z nich dymy, samochody i spaliny, co było początkiem rozmowy o konieczności dbania o nasze powietrze.

5. Potrzebny i niebezpieczny – w trakcie zajęć dzieci dowiadywały się, dlaczego powietrze jest dla nas tak ważne:

·         Przeprowadziliśmy jeszcze jeden mały eksperyment – dzieci próbowały zatkać nos, zamknąć buzie i sprawdzały jak długo można tak wytrzymać. Po chwili wszystkie otworzyły buzie, odsłoniły nos i oddychały. Wnioski: Powietrze jest wszędzie (w każdym zakątku sali) i jest niezbędne do oddychania, do życia.

·         Przypomnieliśmy doświadczenie wykonywane w czasie siania ziół, które mimo światła i ciepła (przykryte szklanym, przezroczystym naczyniem) bez dostępu powietrza nie zakiełkowały. Wniosek: Rośliny potrzebują powietrza do życia.

·         Zwrócenie uwagi na konieczność dbania o nasze powietrze: emitowanie dymu, spalin, pamiętanie o naszym środowisku, chodzenie na pieszo/ jazda rowerem zamiast samochodem, nie spalanie w piecach nieodpowiednich produktów.

Niebezpieczeństwa:

·         Wichury, tornado – rozmowa o możliwych konsekwencjach.

6. Żywioł w ruchu – w poznawaniu żywiołu, jakim jest powietrze, nie mogło zabraknąć zabaw ruchowych, które dzieci uwielbiają:

·         ”Wiatraki” – dzieci kręciły się w jedną/drugą stronę udając wiatraki, wprowadzając powietrze w ruch. Następnie wiatraki kręciły się, gdy grała muzyka, gdy zapadała cisza – wiatraki odpoczywały.

·         „Taniec z balonami” - zabawa taneczno-ruchowa przy muzyce z wykorzystaniem balonków. Dzieci tańczą w parach przy muzyce, starały się utrzymać balonik między głowami, trzymają brzuchami, plecami

 Opracowała: Katarzyna Kunicka-Leśniara